βουτλώνω

βουτλώνω και βουτουλώνω (Μ)

δένω με λουριά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < *βούτλα < λατ. buccula

πρβλ. διαλεκτ. βούκλα «κρίκος που φέρει άγκιστρο, με το οποίο περικλείει τον ζυγό, το άροτρο και τα βόδια»].